Tam, gdzie zaczyna się siła

Są takie chwile w roku, kiedy cisza mówi więcej niż słowa. Kiedy powietrze gęstnieje od wspomnień, a świat jakby na moment przysiada razem z nami - przy stole, przy świecy, przy sercu. W takich dniach łatwiej poczuć, że nie jesteśmy sami. Że jesteśmy częścią większej opowieści, utkanej z historii, które wydarzyły się dawno temu, ale wciąż pulsują w naszych kościach.

To wydanie jest właśnie o tym: o łączeniu. O tym, co było, co jest i co dopiero się urodzi. O sile, która nie krzyczy, ale płynie głęboko - z linii, z krwi, z pamięci.

Usiądź spokojnie. Oddychaj. Dziś zapraszamy Cię do spotkania z tym, co starsze od słów.

Tam, gdzie zaczyna się siła

Są takie dni, kiedy ciężko poczuć się stabilnie. Kiedy życie zdaje się pędzić zbyt szybko, a my nie nadążamy za własnymi myślami, nie mówiąc już o emocjach. Czasem w tych chwilach dopada nas pytanie: skąd wziąć siłę? Nie tę chwilową, na przetrwanie, ale taką głęboką, zakorzenioną, która pozwala iść dalej - nie przez siłę mięśni, ale przez pamięć serca.

I może właśnie wtedy warto się zatrzymać. Nie żeby uciec od rzeczywistości, ale żeby przypomnieć sobie, że nie jesteśmy sami. Bo choć czasem tak to wygląda, nasze życie nigdy nie jest samotną wyspą. Nosimy w sobie więcej, niż jesteśmy w stanie objąć umysłem. Nosimy ślady tych, którzy byli przed nami - ich decyzje, ich radości, ich błędy, ich odwagę i ich lęki. Nasze ciała pamiętają. Nasze serca czują, nawet jeśli głowa nie wie dlaczego.

To, co zostało w nich niedopowiedziane, często dopomina się w nas. Czasem czujemy ból, który nie ma jasnego źródła. Albo ciężar, który nie należy w całości do nas. Ale nie po to, byśmy go nieśli w nieskończoność - tylko po to, byśmy mogli go zauważyć, przyjąć, uzdrowić. I właśnie w tym miejscu zaczyna się nasza prawdziwa siła: kiedy przestajemy się odcinać, a zaczynamy rozpoznawać siebie jako część większej całości.

Bo jesteśmy częścią linii. Linii, która nas niesie. Korzeni, które wrosły głęboko w ziemię, zanim jeszcze się urodziliśmy. I to nie są tylko historie naszych rodziców czy dziadków. To jest pamięć rodu - tkanina utkana z setek istnień, z których każde coś nam przekazało. Nie zawsze świadomie. Czasem przez swoje milczenie. Czasem przez to, czego nie dali rady udźwignąć. Ale niezależnie od wszystkiego - dali nam życie.

I tak samo, jak niesiemy przeszłość, tak stajemy się punktem odniesienia dla przyszłości. Dla tych, którzy dopiero nadejdą. Dla dusz, które jeszcze wybierają swoją drogę. Jesteśmy nie tylko kontynuacją, ale i początkiem. To, co uzdrowimy w sobie, staje się przestrzenią, w której łatwiej będzie oddychać tym, którzy przyjdą po nas. To, czego się nauczymy kochać - będzie im bliższe. To, co zaakceptujemy - nie będzie już musiało być odrzucane. W tym sensie każdy nasz krok, każda przemiana, każda łza ma znaczenie większe niż tylko „tu i teraz”.

I może właśnie w te listopadowe dni, kiedy świat zwalnia, kiedy światło ustępuje miejsca cieniowi, warto zapalić świecę. Nie dla kogoś konkretnego, ale dla wszystkich, którzy byli. I dla tych, którzy będą. Usiąść z tą świadomością, że jesteśmy pomostem. Że nie musimy wszystkiego robić sami - bo jesteśmy niesieni. Ale też nie jesteśmy bez wpływu - bo to, jak żyjemy, naprawdę zostaje.

Wtedy, w tej jednej cichej chwili, kiedy zamykasz oczy i czujesz to wszystko w sobie - nie tylko zrozumiesz, ale naprawdę poczujesz: że siła, której szukałeś, nigdy nie była na zewnątrz. Ona od zawsze była w Tobie. W Twoim rodzie. W Twojej linii. I w Twoim wyborze, żeby tu być.

Afirmacja tygodnia

Z linii, która mnie niesie

Są momenty w roku, kiedy zasłona między światami staje się cieńsza. Kiedy czujemy, że to, co było, i to, co jest - współistnieje. W takich chwilach możemy dotknąć czegoś bardzo starego i bardzo prawdziwego: poczucia, że nie jesteśmy tu sami. Że przed nami byli inni - i że ich siła, ich doświadczenie i ich miłość wciąż są obecne.

To nie jest tylko pamięć. To żywa więź. To oparcie, które mamy zawsze ze sobą - w sercu, w ciele, w intuicji.

Afirmacja:
„Jestem częścią linii, która mnie niesie.
Nawet kiedy czuję się zagubiony, moje korzenie pamiętają drogę.
We mnie płynie krew tych, którzy przechodzili przez ciemność i odnajdywali światło.
Otwieram się na ich mądrość, cichą obecność i wsparcie, które nie musi mówić głośno.
Z ich ramion buduję swoją siłę.
Z ich cienia czerpię światło dla swoich wyborów.
I wiem, że nie jestem sam - bo jestem domem, który oni budowali.”

Jak pracować z tą afirmacją

Znajdź chwilę ciszy. Wieczorem, przy świecy, z kubkiem herbaty. Zapal światło - może białą świecę lub tę, która symbolizuje dla Ciebie przodków. Usiądź spokojnie, połóż dłonie na sercu lub brzuchu i przeczytaj afirmację powoli - kilka razy, z pauzą między wersami.

Możesz zamknąć oczy i wyobrazić sobie, że stoisz w kręgu - a za Tobą stoją ci, którzy byli przed Tobą. Nie musisz ich widzieć wyraźnie, wystarczy poczuć, że są. Oddychaj spokojnie. Pozwól, by Twoje ciało poczuło, że jest niesione.

Zakończ ten moment słowami: „Dziękuję. Słyszę. Pamiętam. Idę dalej.”

To może być Twój mały rytuał powrotu do mocy. Nie przez działanie. Przez połączenie.

🐾 Ślad natury

Srebrzysta mgła nad Wisłą

Na brzegu Wisły powietrze jest inne. Cichsze, głębsze. Jakby rzeka oddychała wolniej niż reszta miasta - nie w pośpiechu, ale z uważnością. Nad wodą snuje się mgła, srebrzysta i łagodna, przecinana tylko światłami zza drugiego brzegu. Wszystko spowalnia. Drzewa, które jeszcze niedawno tańczyły w złotych liściach, teraz stoją nagie i skupione, jakby czegoś słuchały.

W tej ciszy można poczuć, że życie nie zawsze mówi głośno. Czasem mówi właśnie tak - półszeptem, wilgotnym powietrzem, rysunkiem gałęzi w lustrze wody. I że nawet to, co się kończy, niesie w sobie miękkość.

Bo może właśnie w tym zawieszeniu, w tej bezruchowej porze, zaczyna się prawdziwa przemiana. Nie spektakularna. Intymna. Zapisana mgłą.

WTOREK 4 listopada

Specjalna Kundalini Joga na Pełnię - autentyczność, obfitość, ekspresja siebie, medytacja księżycowa i uzdrawiający krąg tantryczny - 18:30 - Warszawa, ul. Bruna 11, Szkoła 70 - info

ŚRODA 5 listopada

Podróż z Pieśniami Serca - “wspólny śpiew, wspólne tkanie słów i dźwięków, wspólna wibracja, wspólne doświadczanie, wspólne bycie” - 18:30 - Sensula, Warszawa-Ursynów, Krasnowolska 50a - info

CZWARTEK 6 listopada

5Rytmów - 5Rytmów to prosta forma medytacji w ruchu, którą może praktykować każdy bez względu na wiek, doświadczenie czy predyspozycje fizyczne - 19:00 - Ośrodek Tu i Teraz, ul. Balladyny 3C/5 - info

PIĄTEK 7 listopada

Sauna Rave - “wydarzenie na pograniczu rytuału, imprezy i odnowy biologicznej. Tutaj techno spotyka oddech, ciało tańczy poza kontrolą świadomości, a temperatura gra z układem nerwowym jak z instrumentem” - 20:00 - Radykalny Relaks, Rubinowa 5 - info

SOBOTA 8 listopada

Dźwiękowe Spa - wyjątkowy relaksacyjny koncert dźwiękowy, podczas którego zanurzysz się w przestrzeni harmonii i wewnętrznego spokoju - 18:30 - Ukoisko, Aspekt 63 lokal 37, Warszawa - info

NIEDZIELA 9 listopada

Parowanie Witkami - Rytuały w Łaźni - “Parujemy z intencją. Stopniowo ogrzewamy ciało, dostosowując tempo i moc, z jaką otulam Cię witkami z brzozy, dębu, klonu i ziół”, spotkanie w saunie - 16:00 - Leśna Sauna Józefów - info

Dziki Śpiew - “to nie warsztat ani lekcja - to doświadczenie współbrzmienia. Podczas spotkań nie „uczymy się śpiewać” - spotykamy się, by w prostocie wspólnego śpiewu - odpuścić kontrolę, oczekiwania i oceny i pozwolić naszym głosom stopić się w jedną falę” - 18:00 - Radykalny Relaks, Rubinowa 5 - info

Warsztaty Muzykotrapeutyczne dla Kobiet - “to spotkanie, na którym poznasz muzykoterapię od praktycznej strony – przez ruch, oddech i twórczość” - 18:00 - Warszawa, ul. Racławicka 105 - info

ShataQS - trasa koncertowa „Wracam” jesień 2025 - 19:00 - Terminal Kultury Gocław - info

PONIEDZIAŁEK 10 listopada

 🦗 

Do następnego spotkania — niech ten tydzień niesie Ci więcej spokoju, niż się spodziewasz